3 Batalion Strzelców Sanockich
W listopadzie 1918 r. w Sanoku prof. Michał Urbanek utworzył tzw. „Pogotowie” – formację, której skład tworzyli głównie harcerze miejscowego hufca oraz uczniowie klas starszych, dowództwo zaś objął por. Juliusz Zaleski. Członkowie „Pogotowia” zostali uzbrojeni w karabiny. W grudniu 1918 r. ochotnicy zrzeszeni w „Pogotowiu” przystąpili do tworzącego się wówczas 3 Batalionu Strzelców Sanockich składającego się z czterech kompanii piechoty i liczącego w sumie ok. 500 żołnierzy, w tym podoficerów i oficerów. Formacja ta do stycznia 1919 r. miała za zadanie walkę z oddziałami 1 Brygady Ukraińskich Strzelców Siczowych na terenach Republiki Komańczańskiej. Jedna z kompanii batalionu została wyznaczona do utrzymania korytarza kolejowego w Chyrowie. Członkowie 3 Batalionu Strzelców Sanockich odegrali także ważną rolę w trakcie walk o Lwów. Ostatecznie w wyniku połączenia z batalionem Pułku Piechoty Ziemi Ropczyckiej powstał II batalion 18 Pułku Piechoty.
3. Batalion Strzelców Sanockich
Baligród 1919 (Muzeum Historyczne, Sanok)
