Stanisław Maczek (1892-1994) - urodził się w Szczerzecu k. Lwowa. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim polonistykę i filozofię. Podczas I wojny światowej służył na froncie włoskim w armii austro-węgierskiej. W 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Był głównodowodzącym kompanii idącej na odsiecz oblężonego przez Ukraińców Lwowa. 20 listopada 1918 r. jego żołnierze opanowali ukraiński pociąg wojskowy „Kozak” stacjonujący w Ustrzykach Dolnych. Następnie udało im się zdobyć węzeł kolejowy Chyrów oraz Felsztyn, a w kolejnym roku Drohobycz, Borysław i Stanisławów. Dowodzona przez niego kampania dotarła aż do Zbrucza, walcząc także o Czerniów, Buczacz, Czortków czy Husiatyn. Już na polu walki został awansowany do stopnia kapitana przez Piłsudskiego. Ostatnią bitwą na terenie Polski jaką stoczył była obrona Lwowa we wrześniu 1939 r. Po inwazji ZSRR przedostał się za Zachód, gdzie 15 listopada 1939 r. w uznaniu zasług otrzymał awans do stopnia generała brygady. Jako generał 1 Dywizji Pancernej wsławił się bitwą pod Falaise. W 1945 r. w jednym z miasteczek Dolnej Saksonii utworzył tymczasowe lokum dla Polaków, którzy nie mieli dachu nad głową. Miasteczko początkowo nosiło nazwę Lwów, lecz Tadeusz Bór-Komorowski chcąc uhonorować gen. Maczka nadał miejscowości nazwę Maczków. Zmarł 11 grudnia 1994 r. w Edynburgu.
